Το Δάκρυ της Παναγίας – Χαρακτηριστικά

To δάκρυ της Παναγίας έχει την Λατινική ονομασία Coix Lacryma-jobi και είναι ένα τροπικό πολυετές φυτό που ανήκει στην οικογένεια των Poaceae.

Στο Πουέρτο Ρίκο το συγκεκριμένο φυτό το ονομάζουν Καμαντουλας . Στην Ελλάδα το συγκεκριμένο φυτό είναι  γνωστό ως δάκρυ της Παναγίας και παραδοσιακά το καλλιεργούν οι μοναχοί καθώς χρησιμοποιούν τους σπόρους του για την δημιουργία πανέμορφων κομποσχοινιών.  

Το Δάκρυ της Πάναγιας μπορείτε να το βρείτε στο κατάστημα μας πατώντας εδώ.

Την περίοδο, κυρίως του καλοκαιριού, το δάκρυ της Παναγίας παράγει καρπούς που έχουν πολύ σκληρό κέλυφος με λευκή περλέ απόχρωση ενώ διακρίνεται  ιδιαίτερα για το σχήμα του, το οποίο μοιάζει με ένα μαργαριτάρι η ένα δάκρυ.

Τα φυτά από το συγκεκριμένο είδος είναι θαμνώδη και γίνοται αρκετά ψηλά αφού φτάνουν το 1 μέτρο ενώ είναι πολύ ανθεκτικά στις χαμηλές θερμοκρασίες και δεν έχουν υψηλές απαιτήσεις φροντίδας.

Δάκρυ της Παναγίας - Που χρησιμοποιούνται οι σπόροι 

 Οι καρποί του συγκεκριμένου είδους χρησιμοποιούνται για την κατασκευή περιδέραιων, κομπολογιών, χαντρών, προσευχηταρίων, βραχιολιών και άλλων καλλωπιστικών ειδών.

Στις δυτικές χώρες οι σπόροι χρησιμοποιούνται ως χάντρες για κομποσχοίνια και βραχιόλια ενώ στις χώρες της ανατολής χρησιμοποιούνται ως βουδιστικές χάντρες ροζαριού.

Ωστόσο χρησιμοποιείται και για τη δημιουργία ειδών διατροφής ενώ υπάρχουν διάφορες έρευνες οτι χρησιμοποιείται και στον χώρο της Ιατρικής.

Στην Ανατολικές χώρες , γνωστό και ως το δάκρυ του Ιωβ , χρησιμοποιούν τους σπόρους και τους καταναλώνουν όπως τα δημητριακά και το ονομάζουν "Adlay"  ενώ άλλοι τους καταναλώνουν σε διάφορες σούπες.

Οι άνθρωποι Akha και οι κάτοικοι Karen που ζουν στις ορεινές περιοχές γύρω από τα σύνορα Ταϊλάνδης-Μυανμάρ καλλιεργούν πολλές ποικιλίες του φυτού και χρησιμοποιούν τις χάντρες για να στολίσουν διάφορα χειροτεχνήματα.

Οι χάντρες χρησιμοποιούνται αυστηρά μόνο σε γυναικεία ενδύματα μεταξύ των Akha, ραμμένες σε καλύμματα κεφαλής, σακάκια, τσάντες κ.λπ.

Ως φαγητό - Σε όλη την Ανατολική Ασία , τα δάκρυα του Ιώβ είναι διαθέσιμα σε αποξηραμένη μορφή και μαγειρεμένα ως δημητριακά. Τα δάκρυα του Ιώβ τρώγονται ευρέως ως δημητριακά. Οι σπόροι των δακρύων του Ιώβ είναι πλούσιοι σε πρωτεΐνες και πλούσιοι σε θρεπτικά συστατικά. Υψηλό σε διαιτητικές ίνες , ψευδάργυρο και ασβέστιο .  Περιέχουν μικροθρεπτικά συστατικά όπως θειαμίνη , ριβοφλαβίνη , βιταμίνη Ε και νιασίνη. Οι σπόροι από το δάκρυ της Παναγιάς καλύπτουν 8 τύπους αμινοξέων για ανθρώπινη κατανάλωση!

το δάκρυ της παναγιάς

Δάκρυ της Παναγίας – H Ιστορία του φυτού

Σύμφωνα με την παράδοση υπάρχουν δύο εκδοχές για την προέλευση του συγκεκριμένου φυτού. Η μια εκδοχή είναι ότι το συγκεκριμένο φυτό φύτρωσε από τα δάκρυα της Παναγίας που έπεφταν στη γη, κάτω από τον σταυρό του Χριστού. «Είναι δηλαδή στην ουσία μια θαυμαστή υποστατική μεταφορά της θλίψεως και του πόνου των δακρύων της Παναγίας μας, Μητρός του κυρίου μας στους καρπούς αυτού του ευλογημένου μοναδικού φυτού».

Ενώ η άλλη εκδοχή είναι  ότι εμφανίστηκε από τα δάκρυα της Εύας όταν ο Θεός την εξόρισε από τον Κήπο της Εδέμ.

Η Αγιορείτικη παράδοση αναφέρει την εξής ιστορία:

«Κάποτε ένας Μοναχός καθόταν περίλυπος επειδή δεν μπορούσε να μάθει να πλέκει κομποσχοίνι. 
Τότε του παρουσιάστηκε η Παναγία και τον ρώτησε: “γιατί είσαι περίλυπος;” 
Της απεκρίθη: “Δεν μπορώ να μάθω να πλέκω κομποσχοίνι”.
Τότε η Παναγία του έδωσε αυτούς τους σπόρους και του είπε:
 «Πάρε τα δάκρυά μου, καλλιέργησέ τα και κάνε κομπολόγια προσευχής και λέγε: Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με. Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς.»

Το κομποσχοίνι

Αρχικά, υπάρχει μια συγκεκριμένη τεχνική μέθοδος στην προσευχή με το κομποσχοίνι , η οποία βοηθά πολύ στην  συγκέντρωση του νου. Ο προσευχόμενος σε κάθε κόμπο που περνά ανάμεσα στα δάχτυλά του ,πρέπει να  λέει αλληλοδιαδόχως τις εξής ευχές:  «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν, Υπεραγία Θεοτόκε Σώσον ημάς, Άγιοι του Θεού πρεσβεύσατε υπέρ υμών. Είναι δυνατόν να λέγεται και μόνη η ευχή Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν».

Ο σχεδιασμός ενός κομποσχοινιού έχει σκοπό την προσευχή και δεν θα πρέπει να εξυπηρετεί  καλλωπιστικούς σκοπούς στον καρπό του χεριού, όπως ένα απλό βραχιόλι.

Το κομποσχοίνι αποτελεί λοιπόν το «εργαλείο» με το οποίο οι Μοναχοί μπορούν να αυτοσυγκεντρώνονται κατά την διάρκεια της καθημερινής τους προσευχής. Επίσης σύμφωνα με την θρησκεία μας,  η επέκταση της χρήσης ενός κομποσχοινιού αν συνδυαστεί με την  επίκληση στον Κύριο θεωρείται ότι θα βοηθήσει τον συνάνθρωπο μας και θα έρθει πιο κοντά στον θεό.

Τέλος, η φούντα που έχουν τα περισσότερα κομποσχοίνια θεωρείται ότι εξυπηρετεί το σκούπισμα των δακρύων.

Δάκρυ της Παναγιάς – Καλλιέργεια

Καλλιεργείται γενικά σε ηλιόλουστα, γόνιμα, καλά στραγγιζόμενα χωράφια με αμμώδες αργιλώδες έδαφος. Η φύτευση μπορεί να γίνει όταν η θερμοκρασία του εδάφους είναι πάνω από 12 ℃. Και αν δεν είναι παγετός, η σπορά πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν νωρίτερα για να επιμηκυνθούν οι απαιτούμενες ημέρες μέχρι την ανάδυση και οι ημέρες μέχρι την άνθηση . Χρειάζονται 5 έως 5,5 μήνες για να ανθίσει και να ωριμάσει. Το μέσο ύψος μπορεί να φτάσει πάνω από 90 cm κατά τη συγκομιδή.

το δάκρυ της παναγιάς